We hebben ons weekend in Kaolack afgesloten met een bezoekje aan de moskee. Daarvoor heeft de vrouw van Masse ons haar garderobe uitgeleend zodat we als mooi bedekte moslima's de moskee konden betreden. Na een aantal gebedjes keerden we terug naar Sowane, onze veilige thuishaven.
Die bleek nadien toch niet zo veilig te zijn, want 's nachts 'boekten' we een ritje naar het ziekenhuis.We waren dus net iets te optimistisch in ons vorige bericht, want Sara werd met uitdrogingsverschijnselen opgenomen. Ziekenhuis in Kaolack = één boze verpleegster, één verpleegster die Sara en Veronique (steun en toeverlaat in moeilijke tijden) uitlachte, twee dagen parovita's en water (want eten serveren kennen ze daar niet + danku aan de mama van Marjolein voor de parovita's), een ranzig matraske dat om 7u 's morgens vanonder Veronique haar kont werd weggetrokken en een goedlachse taxichauffeur rijk aan rotte tanden en weelderig groeiend neushaar. Met andere woorden: een heel avontuur! Een nachtje en drie baxters later mochten ze dan toch terug richting Sowane vertrekken.
Woensdag werd er een feestje georganiseerd ter ere van onszelf. Eerst was er een kinderdisco, gevolgd door een plakfeestje in de zweethut. We stonden allemaal versteld van de moves van Abas, de broer van Ousmane (onze werkbuddy). Ook de slows waren talrijk aanwezig. Toch hebben we ons niet laten kennen en hebben we enkele Toubab-dansjes (Inzaïre, Hucklebuck en een Hannes-dansje) gedaan, die de Sowanezen toch ook wel wisten te pruimen.
Uiteraard werd er deze week ook gewerkt aan de poteau's = betonnen palen, die worden gebruikt om onze moestuintjes af te schermen van hongerige geiten die ook wel eens een groen blaadje lusten.Verder bouwden we een ingenieus irrigatiesysteem om de plantjes van het nodige water te voorzien. Ook onze kindjes zijn we niet vergeten. Op woensdag maakten we samen met de kindjes twee kleurrijke spandoeken voor de voetbalmatch die avond. Na een fikse wandeling richting voetbalveld bleek deze pas de dag erna te zijn. De doeken hebben zeker geholpen, want Sowane mocht naar de finale op zaterdag.
Stilaan kwam het afscheid dichterbij... Daarom trakteerden we de kindjes op een pannekoekenfeestje (zelf gebakken, 6 uur lang). We vonden ze zelf ook best smakelijk.Veel kinderen lieten een (of meerdere) traantjes en al snel werd er door iedereen gesnotterd en geknuffeld.
Zaterdag vertrokken we met veel gezwaai en handkusjes en hier en daar een traan, weg van 'thuis'. De eerstvolgende stop was de moskee van Touba met veel te hete stenen en veel te warme kleren om vervolgens door te rijden naar Saint Louis, waar het paradijs op ons wachtte. Zwembad, palmbomen, strand, zee, Belgische gastvrouw en heerlijke desserts. Zondag verkenden we de stad te paard en koets en namen we de boot richting langue de barberie, een klein schiereilandje geliefd als honeymoonplekje.
Maandag volgde er een hele lange, hete en hongerige rit naar Lac Rose, die helemaal niet roos bleek te zijn.
Vandaag sloten we onze maand af met een bezoek aan het pittoreske slaveneiland île de goree. Onze souveniers werden voor de laatste keer aangevuld. We wierpen nog een blik op het vijftien miljoen euro dure monument in Dakar en nuttigden ons laatste avondmaal in de Via Via.
Masse verwachtte ons al vier minuten geleden om te vertrekken richting luchthaven. We hopen dat we zonder al te veel vertraging bij jullie geraken. Hopelijk hebben jullie genoten van onze blogavonturen. Wij vonden het alleszins geweldig!!
Tot morgen België! Bo fèt (tot morgen in Serer)!
